„Czarny Kapturek”
Karolina Grabarczyk
ilustr. Nika Jaworowska-Duchlińska
AD FONTES Agencja Wydawnicza, grudzień 2019
wiek: 16+
Informacja wydawcy:
„Czarny Kapturek” jest propozycją dla wymagających odbiorców, którym niestraszne eksperymentalne formy wyrazu. Luźno nawiązuje do znanej baśni Braci Grimm, opowiadając o dorastaniu, manipulacji i poszukiwaniu siebie w pełnym iluzji świecie.
Książka odpowiada na potrzeby wizualne dorosłego czytelnika, który oprócz wielowarstwowego, niepokojącego tekstu autorstwa Karoliny Grabarczyk, znajdzie w niej ręcznie wykonane, gęste od farby i dodatkowych znaczeń ilustracje Niki Jaworowskiej-Duchlińskiej.
Książka dostępna wyłącznie na: www.czarnykapturek.pl
Rekomendacje
“Hipnotyzująca i intrygująca, ale też dotykająca czułych strun. Zaskakująca, choć zarazem dziwnie znajoma. Będąca ostrzeżeniem i pokusą jednocześnie. Raz przeczytana i obejrzana, ta baśń nie pozwoli o sobie zapomnieć. Będzie prowokować – do przyjrzenia się swojej ścieżce przez las (ale czy rzeczywiście swojej?), do prób zrzucenia czerwonej peleryny (czy to w ogóle możliwe?), i to jeszcze zanim jej kolor wyblaknie, do rozliczenia się z wilkiem (o ile on jeszcze nie rozliczył się z nami). Dwie narracje: tekstowa i wizualna tworzą frapującą historię, która każe czytelniczkom i czytelnikom samodzielnie uzupełnić to, co niedopowiedziane. To opowieść-paradoks: choć mówi o odwiecznie reprodukowanych schematach i zastygłych figurach, ma tyle wersji, ile osób się z nią zapozna”.
dr Weronika Kostecka
wykładowczyni literatury popularnej, dziecięcej i młodzieżowej
oraz kulturowej historii baśni na Uniwersytecie Warszawskim
“To pisane prozą poetycką przejmujące wyznanie i zapis procesu zmiany. W tej niejednoznacznej, wieloaspektowej opowieści odwrócenie porządku dramaturgicznego klasycznej bajki o „Czerwonym Kapturku” jest w istocie zaproszeniem czytelnika do niezwykłej podróży. Będzie to podróż w głąb własnej jednostkowej pamięci i wszerz fantazji. Hipnotyczne, sugestywne ilustracje staną się w tej interpretacyjnej wyprawie strażnikami i multiplikatorami czytelniczego doświadczenia: skargi, rewolty obalającej autorytety, ucieczki z kulturowego, przekazywanego z pokolenia na pokolenie zniewolenia. Pozwolą dotrzeć do granic rodzącej się podmiotowości. To opowieść, z której zaczerpniemy tym więcej, im głębiej pozwolimy sobie się w niej zanurzyć. Z ufnością i czytelniczą odwagą”.
Joanna Fabicka
pisarka, scenarzystka
“Boleśnie konkretna baśń. Horror? Przypowieść? Wizualnie oszałamiająca opowieść o traumie, której nic nie koi zasługuje na waszą uwagę”.
Jarosław Kamiński
pisarz
„Czy Strachy są wieczne?
Nigdy mi się nie zdawało, by zło nadchodziło z lasu. Zło mieszka w głowie, mojej czy innej. Tam się rodzi i czasem się z nim walczy, a czasem ono zabiera nas sobie. Bajki pozwalają oswoić zło, ale czy zło należy oswajać? Czy barwy czarna, czerwona i biała rozdzielają wszystkie złe i dobre strachy?
Bo Strachy bywają też dobre. Nie bez powodu są częścią ewolucji. Nie bez powodu mamy je wdrukowane.
Oswajanie zła przez bajki. Tak, to było potrzebne, ale czy nie minęliśmy już tego punktu w życiu i w świecie? Może należy teraz pisać i myśleć o szarościach? Stanach pośrednich? Dopiero, gdy o nich pomyślimy, i je zaakceptujemy, być może wejdziemy za cienką czerwoną linię i podzielimy sobie świat na biel, czerń i czerwień, a potem… czy to wszystko zamażemy? Stworzymy coś co będzie wspólne, wielokolorowe i w wielu odcieniach? Tak sobie myślałam o kolorach, czytając Czarnego Kapturka, bardzo czarnego Kapturka”.
Manula Kalicka
autorka
