O zajączku, który... nie umiał zliczyć do trzech

Od pierwszego wydania książki Ludwika Górskiego mija właśnie czterdzieści osiem lat. Czy w czasach, kiedy nawet małe oficyny wydawnicze publikują w ciągu roku średnio dwanaście nowych tytułów, ma sens wznawianie dzieł mało już dzisiaj znanych?

To, rzecz jasna, pytanie retoryczne. Można by, zmieniając nieco słowa Piłsudskiego, powiedzieć, że naród, który nie szanuje swojego literackiego dorobku, nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości.

Książka Ludwika Górskiego to opowieść o małym, wesołym zajączku, który za wszelką cenę chce odnaleźć pole pietruszek, ale wciąż gubi drogę. W dotarciu do celu nie pomaga mu fakt, że nie umie liczyć: na nic zdają się wskazówki, których udzielają mu dzieci Zosia i Janek, na przykład – aby za szóstą wierzbą skręcił w lewo… Zajączek nie znajduje upragnionego pola pełnego smakołyków. Czekają go jednak niemałe przygody. Ta prosta i zabawna historyjka sprawi, że na twarzy dziecka zagości szczery uśmiech, ale także pomoże mu zrozumieć sens umiejętności liczenia.

Wznawianie dzieł polskiej literatury dla dzieci, które z różnych względów zostały przeoczone bądź zapomniane, to wielka, ale i zaszczytna praca. Dzięki publikowaniu książek takich jak ta Górskiego możemy zobaczyć, jaką drogę przebyli polscy autorzy literatury dla najmłodszych. I zbliżyć się do odpowiedzi na pytanie – dlaczego tworzone przez Polaków książki dla dzieci są dzisiaj tak popularne i chętnie czytane na całym świecie. A dowodem na to, że tak jest, niech będą zdobywane przez nich międzynarodowe nagrody (np. książka "Typogryzmol" Jana Bajtlika otrzymała wyróżnienie Bologna Ragazzi Award 2015 w kategorii „non fiction”).

Zaskakujące są niekiedy propozycje dawnych twórców. Na wskroś współczesne lub, jak kto woli, ponadczasowe. Czy taką wartość będą miały dla mojego syna za sześćdziesiąt, siedemdziesiąt lat książki wydane w roku 2015? Czas pokaże. Dzisiaj dzięki wydawnictwu Warstwy możemy delektować się opowieścią o zajączku, który w końcu nauczył się liczyć.

Dariusz Szymanowski

Informacja wydawcy:

Bajka Ludwika Górskiego, znakomitego satyryka, autora słuchowisk radiowych, przez lata związanego z Polskim Radiem, to pełna humoru i przygód opowieść o krnąbrnym zajączku, który pragnie dotrzeć do pola pietruszek i wciąż gubi drogę. Przekonany, że w życiu wystarczy umiejętność liczenia do dwóch, nie umie skorzystać ze wskazówek, których udzielają mu dzieci Zosia i Janek. Musi jednak zmierzyć się z cyframi i u kresu swojej zabawnej wędrówki staje się zajączkiem liczącym do sześciu.

Bajkę zilustrował Mieczysław Piotrowski, wybitny przedstawiciel polskiej szkoły ilustracji.

Wydawnictwo Warstwy przypomina książkę po kilkudziesięciu latach od pierwszego wydania (1967). Jest to druga publikacja ilustracjami Mieczysława Piotrowskiego (obok "Śnieżnych rymów białej zimy" Jerzego Ficowskiego (2014).

Jest dzionek i nocka/ To dwie pory dnia/ A ziemia i niebo/ To też razem dwa/ Dwa brzegi ma rzeka/ Dwa skrzydła ma ptak/ I ja też nie jedno/ Po dwa mam. Tak, tak/ Ja uszu mam dwoje/ I oczu mam dwoje/ Już przeliczyłem i dobrze wiem/ A kiedy się boję/ Na dwóch łapkach stoję/ I dwie pietruszki na obiad zjem – tak śpiewa z przekonaniem zajączek Edzio, że w życiu wystarczy umiejętność liczenia do dwóch.

Ludwik Górski (1915 - 1981) – poeta, prozaik, satyryk i tłumacz. Przez lata związany z Polskim Radiem. Był autorem wielu słuchowisk i audycji radiowych, m.in.: „Еncyklopedia humoru i satyry”, "Podwieczorek przy mikrofonie" czy "Satyrycy przed mikrofonie". Pisał również teksty satyryczne dla Kabaretu Szpak. Znaczną część jego twórczości stanowiły utwory dla dzieci. Opublikował m.in.: "O zajączku, który.. nie umiał zliczyć do trzech" (1967), "Krople na start! Bajka o deszczowych kropelkach" (1967) czy "Misie nie chcą spać" (1970). Na język polski przetłumaczył m.in. utwory Isaaca Bashevisa Singera i Szolema Alejchema.

Mieczysław Piotrowski (1910 - 1977) – prozaik, dramaturg, grafik. Autor i ilustrator książek dla dzieci, współtwórca polskiej szkoły ilustracji. Jako rysownik współpracował m.in. z „Cyrulikiem Warszawskim”, „Szpilkami”, „Kulturą" i tygodnikiem „Literatura”, gdzie drukował swoje „felietony rysunkowe”. Dotychczas ukazały się dwa wybory jego prac rysunkowych – "Co my wiemy o ludziach?" (1977) i "Ja pana nie przerobię" (1985). Autor powieści: "Ogrodnicy" (1956), "Złoty robak" (1968), "Plecami przy ścianie" (1970) i "Cztery sekundy" (1976) oraz scenariuszy teatralnych i filmowych: "Mężczyźni na wyspie", "Dziewczyna z dobrego domu".

Był jedną z najwybitniejszych indywidualności polskiej szkoły ilustracji, autorem książek dla dzieci: "Szare uszko" (1963), "Ballada o dentyście" (1966) i "Grzyby galopują na koniach" (1976). Jako ilustrator współpracował z wydawnictwami „Czytelnik”, „Nasza Księgarnia” oraz tygodnikiem „Świerszczyk”. Za swoją twórczość plastyczną otrzymał wiele nagród i wyróżnień – m.in. Srebrny Medal na Internationale Buchkunst-Ausstellung w Lipsku (1959) i Nagrodę Państwową I stopnia (1962). Brał udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych, m.in. w Ostendzie, Amsterdamie, Moskwie, Wiedniu, Londynie i Belgradzie.